Lęk wysokości

Lęk wysokości, nazywany fachowo akrofobią, jest chorobą psychiczną, która dotyka bardzo wielu osób. Charakteryzuje się ona panicznym strachem przed przebywaniem na dużych wysokościach.

Osoby, cierpiące na tę dolegliwość, boją się podchodzić do poręczy balkonów, nie chcą patrzeć w dół na górskich przełęczach oraz wspinać się po drabinkach chociażby podczas ćwiczeń na sali gimnastycznej. W przypadku wyjątkowego zaawansowania choroby zdarza się, że osoba taka boi się nawet siedzenia na wyższym taborecie.

Obecnie nie da się jednoznacznie ustalić przyczyn występowania opisywanego schorzenia. Lekarze wciąż starają się je znaleźć, a na razie przypuszczają, że być może część przypadków ma związek z traumatycznymi wydarzeniami z okresu dzieciństwa.

Głównymi dolegliwościami, na jakie skarżą się osoby, cierpiące na lęk wysokości, jest odczuwanie niepokoju lub duszności, gdy znajdą się na pewnej określonej wysokości, która wydaje im się niebezpieczna. Miewają też przyspieszoną akcję serca oraz bóle i zawroty głowy.

Akrofobia jest chorobą łatwą do zdiagnozowania. Zwykle jej leczenie opiera się na psychoterapii, która okazuje się w tym przypadku procesem długotrwałym.

Duże znaczenie ma wsparcie ze strony bliskich oraz zaufanie, jakim darzy się drugą osobę, towarzyszącą choremu..